Ölü Taklidi
Ben uçamayan kuşlardanım. Kanatlardan yoksunum, uçamıyorum belki ama kuşum yine de. Herkes tüm kuşlar uçuyor sanıyor, mutlu sanıyor. Ama bakıp da görmüyor. Uçamayan kuşların halinden anlamıyor. Kiminin de mezun oluduğu için kazanamayanın ne hissettikleri umrunda olmuyor. İstiyor ki o üzgün arkadaşı onlarla mutlu olsun sevinçlerini paylaşsın. Ama hali hazırda zaten yeteri kadar zorlanan çocuk yapmacıklıkta çağ atlıyor acısını içine gömüp arkadaşının eğlencesini gölgelemiyor. Buna karşın bu çabası kimse tarafından fark edilmiyor. Neyse diyor geçiyor çocuk. Ben de onu geçtim de ya sevenlerin sevenin halinden anlamaması saçmalığın daniskası diyor yeni konuya damardan bir giriş yapıyorum. Anlayamıyorum bu konu hakkındaki görüşlerimi özetlemek gerekirse. Birini sevebilirsin başka biri deliler gibi sevmekte iken seni. Ama halden anlamamak nedir? Allah aşkına aynısını sevdiğin sana yapsa hoşuna gider miydi? Lütfen insanoğlu, kalbi olduğunu varsaydığım tüm insanlar eliniz o kalbinize koyun ve söyleyin kibarca red edip durumu açıklamak var iken susup siktirip gitmesini beklemek nedir? Ayı görünce ölü taklidi yapmak gibi. Demek istediğin bu mu? Ayı mıyım ben? Neyse konuyu kapatmak için toparlamam gerekirse uçabilen kuşlar bile kanatlarıyla doğmuyorsa o kanatlar zamanla gelişip uçabilecek duruma geliyorsa belki ben de uçabilirim ama henüz zamanı değil. Belki ben de kazanabilirim ama bu sene değil. Belki ben de sevebilirim ama seni değil. Haydi eyvallah.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder